Starożytna Gruzja słynęła ze złó?złota. Tradycyjny sposób pozyskiwania kruszcu za pomoc?owczej skóry w regionie Swanetia sta?si?przesłanka do powstania mitu o wyprawie Jazona po złote runo. Do dzi?kopalnie złota działaj?w regionie Kwemo Kartli (Dolna Kartlia). Poza metalami szlachetnymi gruzińska ziemia obfituje w złoża manganu, materiałów budowlanych oraz mineralne wody lecznicze. Duży potencja?energetyczny maj?liczne górskie rzeki.
Dotychczas na terenie Gruzji rozpoznano ponad 300 złó?minerałów. Przez lata głównym bogactwem mineralnym kraju były rudy manganu (powszechnie używanego do wyrobu stali). Największe w skali świata złoża tego surowca występuj?w okolicach miasta Cziatura, w regionie Imeretia (ok. 215 mln ton). Gruziński przemys?wydobywczy słynie te?z doskonałych wód mineralnych o bogatym składzie chemicznym. Najbardziej znanymi s?wody Bordżomi (Borżomi, Borjomi) i Nabeglawi (Nabeghlavi), które od dziesięcioleci eksportuje si?równie?na rynki europejskie. W sumie ponad 2300 zarejestrowanych źróde?mineralnych produkuje rocznie 130 mln litrów. Tylko niewielka częś?tego rodzaju zasobów jest eksploatowana.
Poza wod?mineraln?i manganem w kilku regionach kraju znajduj?si?złoża złota (Swanetia i Kwemo Kartlia), ropy i gazy (Kachetia, Adżaria) a także talku, miedzi, cynku i ołowiu, barytu, diatomitu oraz arsenu. Dość powszechnie występuj?skały węglanowe (używane w przemyśle cementowym) i surowce budowlane (żwiry, piaski, kamienie ozdobne). Wśród gruzińskich bogactw nie mineralnych największ?rol?odgrywaj?lasy. Z kolei dla energetyki duże znaczenie ma potencja?energetyczny górskich rzek spływających głównie z pasm Kaukazu Wielkiego.