Na terenach historycznej Tuszetii, w północno-wschodniej Gruzji, znajduje się spory obszar chroniony. Składa się on nie tylko z parku narodowego (83453 ha), ale również rezerwatu (10694 ha) i strefy chronionego krajobrazu (27903 ha). W sumie daje to 122050 ha objętych różnego rodzaju ochroną. Tuszeckie obszary chronione zostały utworzone dopiero w 2003 r.
W Tuszetii chroni się ekosystemy wysokogórskie Wielkiego Kaukazu, które występują na wysokościach od 1400 do 4692 m n.p.m. W strefie chronionej znalazły się pierwotne lasy iglaste, krystalicznie czyste jeziora górskie i hale pietra alpejskiego.
Cennym zbiorowiskiem roślinnym parku są unikalne lasy wysokogórskie złożone z rzadkich odmian brzozy, dębu kaukaskiego i sosny. Wśród fauny spotyka się endemiczne podgatunki wilka kaspijskiego a ponadto rysia kaukaskiego, kóz wschodnio-kaukaskich i zachodnio-kaukaskich i kozic kaukaskich. W tuszeckich lasach żyją jeszcze pojedyncze lamparty! Cenniejsze ptaki Tuszeckiego Parku Narodowego to: orłosępy brodate, czarne głuszce kaukaskie, ułary i bażanty kaukaskie.
Poza przyrodą wielką atrakcją parku są wieże mieszkalno-obronne, które wiele zachowało się w góralskich wioskach (m.in. Omalo, Diklo, Szenako, Diklo).
Tuszecki Park Narodowy i pozostałe obszary chronione regionu są doskonałym miejscem dla miłośników przyrody, trekkingu i górskiej kultury. Przez region przebiega wiele ciekawych tras, które można pokonać pieszo lub konno. Droga dla ruchu kołowego dociera jedynie do wioski Omalo, we wschodniej części parku. Z powodu konfliktu w sąsiedniej Czeczenii należy powstrzymać się od eksploracji granicznych partii Pasma Tuszeckiego, które od północy ogranicza obszar parku.